De Berg

De beklimming begint vanuit het dorp Le Bourg d'Oisans en telt 21 officieel genummerde haarspeldbochten, aflopend genummerd vanaf de voet naar de top. In elke bocht is een bord met info over de bocht geplaatst met vermelding van één of twee etappewinnaars op de Alpe d'Huez (de eerste winnaar is vermeld in bocht 21, met de 22e etappewinnaar is wederom begonnen in bocht 21). De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten 3 en 2, op 3 km van de top. De berg werd voor het eerst beklommen in de ronde van 1952 in de 10e etappe (Lausanne - Alpe d'Huez) en werd gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste tourrit ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim die nu tot de top wordt beklommen.
De snelste beklimming staat op naam van Marco Pantani, hij reed in 1997 in 37,35 minuten van de voet naar de top van de berg.
De Nederlandse wielrenners waren in het verleden zeer succesvol op Alpe d'Huez. De Alpe d'Huez was 26 maal de finishplaats in de Tour de France. Bij de 26 aankomsten was acht maal een Nederlander de winnaar. Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk en Peter Winnen wonnen zelfs twee keer.
De laatste Nederlandse winnaar was Gert-Jan Theunisse in 1989, die na een solo over ruim honderd kilometer (over de Col du Galibier en Col de la Croix-de-Fer) met een minuut voorsprong op Pedro Delgado en Laurent Fignon aankwam.
De mythische uitstraling van de klim zorgt steeds voor veel publiek langs het traject.
In 2011 zal de berg voor de 27e keer worden opgenomen in het routeschema van de Tour de France.
Naast finishplaats in de Ronde van Frankrijk vormt de Alpe d'Huez ook het decor voor
Alpe d'HuZes, een wielerevenement waarbij L'Alpe d'Huez meerdere malen wordt beklommen om geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding.